L'Épire est une des grandes régions historiques et géographiques de la Grèce occidentale, elle est divisé administrativement en quatre préfectures de Ioannina et Thesprotia, Arta et
Preveza. C'est la région la plus montagneuse de la Grèce, puisque la majorité est couverte par la chaine des montagnes du Pinde. Son histoire remonte à plusieurs siècles, et il y a des traces de
l'activité humaine sur le continent qui remontent à l'ère paléolithique. Dans la période de la domination ottomane elle a connu des événements importants, tels que la Grande Guerre d’Ali Pacha
avec les révoltes successives des Souliotes contre le joug ottoman, etc
Ce qui caractérise en général les danses de l’Epire c’est le style des mouvements qui sont très mesurés et en retenue. La façon de les exécuter, diffère toutefois entre les hommes et les femmes. Les pas des danseuses étaient doux et petits, et s’exécutaient sur toute la voute plantaire, sans contractions, sans singularités, sans sauts et sans abaissements. Le balancement du corps n'était pas permis, tandis que la tête reste baissée comme un signe de modestie. En plus les femmes n'avaient pas de marge de manœuvre pour des pas improvisés et il fallait que ces pas soient strictement suivis. Par contre les danseurs avaient l’aisance de bouger avec accentuation, de faire de plus grand pas avec des modifications et des levées. Ainsi la main droite libre du premier danseur pouvait aller d'avant en arrière, bras tendu ou plié et toucher la nuque ou la hanche. Un tel mouvement était naturellement impensable pour les femmes.
Η Ήπειρος είναι μια σχετικά μεγάλη ιστορική και γεωγραφική περιοχή της Δυτικής Ελλάδας που διαιρείται διοικητικά σε τέσσερις νομούς: Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας, Άρτας και Πρεβέζης. Είναι η πιο ορεινή περιοχή της Ελλάδας αφού στο μεγαλύτερο μέρος της καλύπτεται από την οροσειρά της Πίνδου. Η ιστορία της χάνεται στα βάθη των αιώνων, μιας και υπάρχουν ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας στην Ήπειρο που χρονολογούνται στην παλαιολιθική εποχή. Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας γνώρισε μεγάλη ακμή, με σπουδαία γεγονότα, σαν αυτά του μεγάλου πολέμου του Αλή πασά με τους Σουλιώτες, τις αλλεπάλληλες επαναστάσεις ενάντια στον Οθωμανικό Ζυγό κτλ
Αυτό που χαρακτηρίζει γενικά τους Ηπειρώτικους χορούς σε ότι αφορά το ύφος ήταν οι περιορισμένες και συγκρατημένες κινήσεις. Ο τρόπος όμως εκτέλεσης διέφερε ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες. Τα βήματα των γυναικών χορευτριών ήταν στρωτά και μικρά κι εκτελούνταν σ'ολόκληρο το πέλμα, χώρις ένταση, κατεξαιρέσεις, πηδήματα και καθήσματα. Λίκνισμα του σώματος δεν συγχωρούνταν, ενώ το κεφάλι παρέμενε σκυμμένο ως ένδειξη μετριοφροσύνη. Επίσης δεν υπήρχαν για τις γυναίκες περιθώρια αυτοσχεδιασμού και τα βήματα έπρεπε να ακολουθούνται αυστηρά. Αντίθετα οι άνδρες χορευτές είχαν την άνεση να κινηθούν εντονότερα, να κάνουν μεγαλύτερα βήματα με αναπλάσεις και άρσεις. Επίσης το ελεύθερο δεξί χέρι τουπρωτοχορευτή μπορούσε να κινείται μπρος-πίσω, τεντωμένο ή λυγισμένο και να ακουμπάει στον αυχένα ή τη μέση του. Μια τέτοια κίνηση φυσικά ήταν αδιανόητη για τις γυναίκες.
Les danses de l’Epire (Οι χοροί της Ηπείρου):
Vasil archodissa (Βασίλ' αρχόντισσα)
Boulonasaina (Μπουλονάσαινα)
Dodia pikna (Δόντια πυκνά)
Fezodervenagas (Φεζοδερβέναγας)
Fisouni (Φυσούνι)
Gaita dipli et moni (Γάιτα διπλή και μονή)
Gekas (Γκέκας)
Giannis Kosta (Γιάννης Κώστα)
Kagelaris (Καγκελάρης)
Karamatiatikos (Καραματιάτικος)
Klidotos (Κλειδωτός) O Menousis (Ο Μενούσης)
Eimai mikro to mavro (Είμαι μικρό το μαύρο)
Mimiki hori (Μιμικοί χοροί)
Siamadakas (Σιαμάντακας)
Palamakia (Παλαμάκια)
Papigo (Πάπιγκο)
Paramithiotikos (Παραμυθιώτικος)
I Perdika (Η Πέρδικα)
Poulaki (Πουλάκι)
Rovas (Ρόβας)
Sigathisti hori (Συγκαθιστοί χοροί)
Sirtos sta dio (Συρτός στα δύο)
Sirtos sta tria (Συρτός στα τρία)
Sti vrisi sta Tserisena (Στη βρύση στα Τσερίτσενα)
Tsidziras (Τσίντζιρας)
Vlaka Konitsis (Βλάχα Κονίτσης)
Xenitemeno mou pouli (Ξενιτεμένο μου πουλί)
Yiatros (Γιατρός)
Zagorisios (Ζαγορίσιος)
Voir les danses des autres régions
